Informacje o tenisistach

Juan Martín del Potro (ur. 23 września 1988 w Tandil) – argentyński tenisista.

Del Potro pierwszy mecz w profesjonalnym turnieju zagrał w sierpniu 2003, podczas zawodów ITF w Buenos Aires, ponosząc porażkę z Diegiem Cristínem. Status tenisisty zawodowego otrzymał w roku 2005, a w sezonie 2006 zagrał po raz pierwszy w imprezie rangi ATP World Tour, w lutym w Viña del Mar.

Argentyńczyk jest mistrzem US Open 2009 w singlu. W każdym z pozostałych turniejów Wielkiego Szlema dochodził co najmniej do ćwierćfinału. Łącznie w konkurencji gry pojedynczej zwyciężył w 22 turniejach i przegrał w 12 finałach.

W grze podwójnej triumfował w 1 turnieju rangi ATP World Tour.

Wspólnie z reprezentacją Argentyny zdobył Puchar Davisa 2016, po finale zakończonym wynikiem 3:2 z Chorwacją. Finalistą tych zawodów był podczas edycji z 2008 i 2011 roku.

Tenisista z Argentyny zdobył dwa medale igrzysk olimpijskich, brązowy w Londynie (2012) i srebrny w Rio de Janeiro (2016).

W rankingu gry pojedynczej najwyżej był na 3. miejscu (13 sierpnia 2018), a w klasyfikacji gry podwójnej na 105. pozycji (29 maja 2009).

Juan Martín del Potro urodził się w argentyńskim Tandil w prowincji Buenos Aires. Ojciec Daniel del Potro trenował rugby i jest weterynarzem, natomiast matka Juana Martina, Patricia jest nauczycielką[1]. Ma młodszą siostrę Julietę. Del Potro zna hiszpański, angielski oraz częściowo włoski. Prócz tenisa Del Potro interesuje się piłką nożną i kibicuje argentyńskiemu Boca Juniors i włoskiemu Juventusowi[1]. W dzieciństwie poświęcał wiele czasu obu tym sportom, a włoski piłkarz o argentyńskim pochodzeniu Mauro Camoranesi pozostaje jego bliskim przyjacielem[2].

Przygodę z tenisem rozpoczął w wieku siedmiu lat pod okiem Marcelo Gómeza (który opiekował się również innymi tenisistami pochodzącymi z Tandil takimi jak: Juan Mónaco, Mariano Zabaleta czy Máximo González)[2]. Talent Del Potro został odkryty przez byłego włoskiego tenisistę Ugo Columbiniego, który towarzyszył mu od wczesnych etapów kariery i był jego agentem do 2013 roku[3].

Sukcesy wielkoszlemowe:

Źródła: https://pl.wikipedia.org/wiki/Juan_Mart%C3%ADn_del_Potro, https://akm-img-a-in.tosshub.com/indiatoday/images/story/201809/2018-09-04T214208Z_1851019522_NOCID_RTRMADP_3_TENNIS-US-OPEN.png?HOftl7NZvzAvVz6WlBFTVaWA197DSKqu

Roger Federer (ur. 8 sierpnia 1981 w Bazylei) – szwajcarski tenisista, wieloletni lider rankingu ATP, wicemistrz olimpijski w grze pojedynczej z Londynu (2012), mistrz olimpijski w grze podwójnej z Pekinu (2008), zdobywca Pucharu Davisa 2014.

Status profesjonalny Federer otrzymał w roku 1998. Pierwszy mecz w zawodowym Tourze Szwajcar rozegrał na początku lipca tego samego roku w Gstaad. Przeciwnikiem Federera był Argentyńczyk Lucas Arnold Ker, a spotkanie zakończyło się porażką Szwajcara 4:6, 4:6.

Federer uważany jest za najlepszego zawodnika w historii dyscypliny[1][2][3]. Ma w swoim dorobku rekordowe 20 zwycięstw w turniejach wielkoszlemowych. W Australian Open triumfował w latach 2004, 2006, 2007, 2010, 2017 i 2018, we francuskim Roland Garros zwyciężył w 2009 roku, na kortach Wimbledonu wygrywał w latach 2003, 2004, 2005, 2006, 2007, 2009, 2012 i 2017, a w US Open w sezonach 2004, 2005, 2006, 2007 i 2008. Dodatkowo Szwajcar sześciokrotnie został mistrzem kończącego sezon turnieju ATP World Tour Finals (lata 2003, 2004, 2006, 2007, 2010, 2011). Ponadto dziesięciokrotnie dochodził do finałów rozgrywek wielkoszlemowych i cztery razy do finału ATP World Tour Finals. W sierpniu 2012 roku wywalczył srebrny medal igrzysk olimpijskich w Londynie, po przegranym finale z Andym Murrayem. Federer w ciągu swojej kariery wygrał 99 turniejów rangi ATP World Tour w grze pojedynczej oraz osiągnął 52 finały. Jako trzeci tenisista w historii ery open doszedł do granicy tysiąca zwycięskich meczów.

W grze podwójnej Federer jest złotym medalistą igrzysk olimpijskich w Pekinie z roku 2008. Wspólnie ze Stanislasem Wawrinką pokonali w finałowym meczu Szwedów Simona Aspelina i Thomasa Johanssona[4]. W deblu Szwajcar ma na koncie 8 turniejowych zwycięstw i 6 finałów.

W sezonie 2014 Federer zdobył ze Szwajcarią historyczny, pierwszy dla tego kraju Puchar Davisa, po pokonaniu w finale 3:1 reprezentacji Francji.

Po wygraniu Australian Open z 2004 roku, dnia 2 lutego, awansował na 1. pozycję w światowym rankingu. Przez kolejne 237 tygodni był na szczycie listy (do 11 sierpnia 2008 roku)[5]. Dnia 6 lipca 2009 roku ponownie został liderem rankingu na okres 48 tygodni. Po dwóch latach, 9 lipca 2012 roku, Federer ponownie objął prowadzenie w rankingu czym najpierw wyrównał, a w następnym tygodniu pobił rekord 286 tygodni jako nr 1 należący do Pete’a Samprasa[6]. Do dnia 5 listopada 2012 roku, kiedy na pozycji lidera zastąpił go Novak Đoković. 19 lutego 2018 roku, po pięciu latach i czterech miesiącach przerwy Roger Federer w wieku 36 lat i sześciu miesięcy powrócił na 1. pozycję w światowym rankingu ATP zostając najstarszym liderem w historii, łącznie przewodził stawce tenisistów przez rekordowe 310 tygodni.

Tytuły wielkoszlemowe:

Australian Open W (2004, 2006, 2007, 2010, 2017, 2018)

Roland Garros W (2009)

Wimbledon W (2003–2007, 2009, 2012, 2017)

US Open W (2004–2008)

źródła: https://pl.wikipedia.org/wiki/Roger_Federer, https://assets1.sportsnet.ca/wp-content/uploads/2014/09/Federer_640.jpg

Alexander „Sascha” Zverev (ur. 20 kwietnia 1997 w Hamburgu) – niemiecki tenisista pochodzenia rosyjskiego, triumfator Australian Open 2014 w grze pojedynczej chłopców i ATP World Tour Finals w 2018, reprezentant w Pucharze Davisa.

Jego starszy brat Mischa Zverev jest profesjonalnym tenisistą, zaś ojciec i jednocześnie trener zawodnika Aleksander Zwieriew zdobywał medale w igrzyskach dobrej woli, uniwersjadzie i w zawodach Przyjaźń-84.

W maju 2015 roku Zverev razem z bratem awansowali do finału gry podwójnej zawodów ATP World Tour w Monachium. Para przegrała spotkanie o tytuł 6:4, 1:6, 5–10 z Alexandrem Peyą i Bruno Soaresem. Podobny wyczyn ustanowili w lutym 2016 roku, podczas turnieju w Montpellier, przegrywając spotkanie o tytuł w dwóch setach.

Pod koniec maja 2016 roku Zverev został finalistą gry pojedynczej turnieju ATP World Tour w Nicei, ponosząc porażkę w spotkaniu finałowym z Dominikiem Thiemem. Trzy tygodnie później wystąpił w spotkaniu finałowym, tym razem w Halle, lecz nie sprostał Florianowi Mayerowi. We wrześniu 2016 wystąpił w turnieju w Petersburgu, pokonując w półfinale Tomáša Berdycha, a w finale Stana Wawrinkę, zdobywając tym samym swój premierowy tytuł w zawodach tej rangi.

W lutym 2017 Zverev został zwycięzcą gry pojedynczej i podwójnej w Montpellier. Mecz finałowy w singlu wygrał z Richardem Gasquetem, z kolei w deblu odniósł triumf wspólnie ze swoim bratem nad parą Fabrice Martin–Daniel Nestor. W maju Niemiec wygrał 2 turnieje na podłożu ziemnym, był najlepszy w Monachium i zawodach ATP World Tour Masters 1000 w Rzymie. W stolicy Włoch wyeliminował m.in. Milosa Raonica i w finale 6:4, 6:3 Novaka Đokovicia. Zverev jako pierwszy Niemiec został mistrzem zawodów tej rangi od 2001 roku, gdy Tommy Haas wygrał w Stuttgarcie[1]. Sukces ten także premiował Zvereva do awansu do czołowej dziesiątki rankingu ATP[1]. W czerwcu osiągnął finał w Halle, w którym uległ Rogerowi Federerowi. W sierpniu zwyciężył najpierw w Waszyngtonie, następnie w Montrealu, rewanżując się Federerowi w meczu mistrzowskim.

Pod koniec lutego 2018 Zverev zakończył współpracę trenerską z Juanem Carlosem Ferrerem, z którym pracował od końca lipca 2017[2]. W sierpniu tego samego roku jego trenerem został Ivan Lendl[3].

Najwyżej sklasyfikowany w rankingu ATP w singlu był na 3. miejscu (6 listopada 2017), natomiast w zestawieniu deblistów na 89. pozycji (26 czerwca 2017).

Wyniki turniejów wielkoszlemowych:

Źródła: https://pl.wikipedia.org/wiki/Alexander_Zverev, https://e2.365dm.com/19/01/768x432/skysports-alexander-zverev_4546526.jpg?20190115064306

Rafael Nadal-pełne imię i nazwisko to Rafael Nadal Parera, przydomek Rafa. Hiszpański tenisista, urodzony 3 czerwca 1986 roku w miejscowości Manacor na Majorce. Swoją przygodę z tenisem rozpoczął jak miał 4 lata. Jego pierwszym oraz obecnym trenerem jest jego wujek Toni Nadal.

Ojciec Rafaela, Sebastian jest współwłaścicielem razem z dwoma braćmi restauracji Sa Punta oraz jest właścicielem firmy Vidres Mallorca, która zajmuje się produkcją okien. Ponadto jest właścicielem firmy ubezpieczeniowej. Matka tenisisty Ana Maria zajmuje się domem. Rafael Nadal ma jedną młodszą siostrę Marię Isabel.

Rafael Nadal jest praworęczny, jednak w tenisie gra lewą ręką. Jak Rafael miał około 10 lat to jego wujek, a zarazem trener zdecydował, że dwuręczny backhand będzie przynosił Rafaelowi więcej korzyści, jeżeli będzie go wyprowadzał z silniejszej, prawej ręki.

Rafael Nadal poza kortem jest zaangażowany w działalność charytatywną. Założył fundację RafaNadal Fundation. Tenisista spędza wolny czas grając na Playstation, w piłkę nożną (jest fanem i udziałowcem Realu Mallorca), golfa i łowiąc ryby.

Sukcesy wielkoszlemowe:

Australian Open

W (2009)

French Open

W (2005, 2006, 2007, 2008, 2010, 2011, 2012, 2013, 2014, 2017, 2018)

Wimbledon

W (2008, 2010)

US Open

W (2010, 2013, 2017

Źródła: https://en.wikipedia.org/wiki/Rafael_Nadal,

,https://tenisziemny.info/tenisisci-pro/rafael-nadal/,

, https://www.tennisworldusa.org/imgb/68871/rafael-nadal-unveils-reduced-2019-schedule-entering-only.jpg